هیچوقت از تاریخ های تقویمی برای ثبت خوشی های زندگی خوشم نیومده و هیچوقت دوست ندارم بنویسم «اینجانب در تاریخ فلان خوشحال هستم»
بیشتر دوست دارم انقدر تاریخ روزهای خوبم رو فراموش کنم و فقط به خود رویداد اتفاق افتاده فکر کنم که اگه به لحظه تلخی رسیدم، با فکر اینکه شاید همین دیروز بود که خوشحال بودم ادامه راه رو برای خودم هموار‌تر کنم.
چند هفته پیش بعد از اینکه نیمه های شب یک لیوان آب به دست مادرم دادم و راهی اتاق خواب خانه مادربزرگم شدم، با تمام دل‌گرفتگی هایی که از مادرم دارم و با اینکه تا حالا یک رابطه خیلی خوب مادر و پسری نداشتیم، و با اینکه آن شب چند دقیقه رو هم با بیشتر صحبت نکردیم ولی انقدر احساس نزدیکی به مادرم کردم که دوست داشتم به این بهانه تمام خوشی های آن یک هفته اخیر رو که دور از هیاهوی شهر و اخبار های کثیف سیاست، گذرانده بودم لیست کنم و در موقع مناسبی که حال حاضر باشد، بیشتر درباره اتفاقات پیش آمده بنویسم.
